3.2

Η βροχή ξέσπασε απότομα όπως θα ταίριαζε περισσότερο σ’ ένα τροπικό δάσος παρά σε μια μεσογειακή πόλη. Στο ρετιρέ του ψηλότερου πύργου στο Μιλάνο οι κεραυνοί που σχίζανε τον ουρανό σε συνδυασμό με την θέα της πόλης που ξεδιπλωνόταν έξω από το παράθυρο ήταν ικανά να σου κόψουν την ανάσα, αλλά όλα αυτά λίγο ενδιέφεραν τους ενοίκους του δωματίου. ‘Σκατά τον χάσαμε μέσα από τα χέρια μας’ φώναξε ο Tonpenrei πετώντας με δύναμη το κινητό στο τραπέζι μπροστά του.

‘Το σπαθί?’ ρώτησε ο Torres και οι φλέβες στο πρόσωπο του διαγράφηκαν έντονα.

‘αυτό είναι στα χέρια του ανθρώπου μας ευτυχώς’ στη συνέχεια του εξήγησε με συντομία όσα του είχε μεταφέρει πριν λίγο το τσιράκι του, πως είδε τον Jack να φεύγει βιαστικά μέσα στη νύχτα με μια γυναίκα αφήνοντας το σπαθί πίσω του.

‘τότε δεν χάθηκε τίποτα ’ μουρμούρισε και κάθισε πιο βαθιά στην πολυθρόνα του καθώς με μια κοφτή κίνηση έκοψε την άκρη του πούρου που κρατούσε στα χέρια του και το πρόσφερε στον άντρα απέναντι του. Τα παχύσαρκα, ιδρωμένα δάχτυλα του Tonpenrei το άρπαξαν και διαγράφοντας ένα μεγάλο τόξο το έφεραν στη μύτη του για να το μυρίσει με μια βαθιά εισπνοή.

‘τι ξέρεις γιαυτην ?’ ρώτησε . Τα μάτια του Torres άναψαν σαν δυο κομμάτια κάρβουνο φανερώνοντας ψήγματα της δαιμονικής φύσης του.

‘Η Lucia δεν έχει πάψει εδώ και χρόνια να μπλέκεται στα πόδια μου. Όλα άρχισαν λίγο μετά την φυγή του Bob και την απόφαση του να απομακρυνθεί από την προστασία της φυλής. Ο έρωτας της για αυτόν την είχε κάνει ξένο σώμα από τους υπόλοιπους και η απουσία του της είχε στοιχίσει πολύ με αποτέλεσμα να θολώσει την σκέψη της.’

Σηκώθηκε, πλησίασε το παράθυρο, έσφιξε την γροθιά του και την κατέβασε με δύναμη στο ξύλινο bar κάνοντας τα μπουκάλια να στήσουν ένα μικρό χορό.

‘Έπρεπε όμως να είχε ακούσει τον πατέρα της! Ξέρω πολύ καλύτερα τους κινδύνους και της είχα απαγορέψει αυστηρά να πάει να τον βρει, δεν με άκουσε όμως και να που φτάσαμε τώρα. Κατάφερε να στρέψει την οικογένεια της, το ίδιο της το αίμα εναντίον της.’

Ο Tonpernei άκουγε με προσοχή, δεν είχε ξαναδεί τον δαίμονα σε τέτοια ένταση και η οργή του προκαλούσε αμηχανία. ‘Πρέπει να φτάσουμε στον Bob πριν από αυτή. Πλέον έχει μαζί της τον Jack αλλά αυτό δεν με φοβίζει, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα αλκοολικό κάθαρμα που γρήγορα θα βγει από την μέση.’

4 comments:

Anonymous said...

An kai proerxomeno apo mia e3outhenotikh vdomada-anikano na sunta3w mia orth kai perigrafikh protash, ofeilw na ekdhlwsw tis thetikes entupwseis kai antidraseis pou mou prokalese to keimeno. gfoufoute...ta sevh mou!

gfoufoutos said...

agapito koino mas eixes afisei kairo xwris comment kai i epistrofi sou xaropoiise oli tin suggrafiki omada tou Jack and Bob!
milwntas me fanatikous anagnwstes autis tis metamodernas nouvelas,mou tonisan oti apo to keimeno mou den fainetai ksekathara oti o Torres einai o pateras tis Lucia.I arxiki prothesi itan na deiksw kati tetoia,sumfwna me tous kanones pou grafoume an den to exw kanei apoluta katharo, kapoios allos mporei na to thesei diaforetika.
arkei na mporei na to stiriksei vevaiws vevaiws.
tespa krinte kai prakste analogws...

Anonymous said...

Bonjour kai bonsoir,
Poly kalo to keimeno soy foufoyte, poly kalo.
Ma ti synebi edw, stamatisate na grafete...?

gfoufoutos said...

super-groupie neoteres plirofories apo tin kentriki eurwpi anaferoun pws simera tha dwthei ena telos stin diki sas kai tin diki mas agwnia!

o mitsaras edwse simeia zwis kai mas proetoimazei gia megala pragmata...

Tha ftasoun oi Torres kai Tonpernei ston Bob?

Tha mporesei o Bob na anaktisei tis dunameis tou kai na parei sta xeria tou to muthiko spathi?

Tha kataferei i Lucia na sunantithei kai pali me ton agapimeno tis?

Tha vrei epitelous pato sto mpoukali tou Haig o Jack?

Auta kai alla tosa erwtimata anazitoun apantiseis...

Jack and Bob
suntoma pali konta sas